κώδικας δεοντολογίας για blogs; OXI.

Τις τελευταίες μέρες έχει ξεκινήσει μία μεγάλη συζήτηση παγκοσμίως για αυτό που θα πολλά ελληνικά blogs αποκάλεσαν "Κώδικα Δεοντολογίας για blogs". Τον χορό έσυρε ο Tim O'Reilly με το άρθρο του Draft of a Bloggers' Code of Conduct (και Call for a Blogger's Code of Conduct, Code of Conduct: Lessons Learned So Far).

Διάβασα σχετικά και σε αρκετά ελληνικά blogs: Κώδικας Δεοντολογίας Των Blogs Εν Όψιν..., Κώδικες Δεοντολογίας και Μπανανόφλουδες, Ετοιμάζεται κώδικας δεοντολογίας στα blogs. Θεωρώ σχετικό και το Παλεύοντας με τα trolls. Μια φιλελεύθερη προσέγγιση που αναφέρεται στο θέμα των trolls.

Ο κώδικας που προτείνει ο O'Reilly είναι ουσιαστικά: (δείτε μετάφραση στο BloGR)

1. We take responsibility for our own words and for the comments we allow on our blog. 2. We won't say anything online that we wouldn't say in person. 3. We connect privately before we respond publicly. 4. When we believe someone is unfairly attacking another, we take action. 5. We do not allow anonymous comments 6. We ignore the trolls

Το πρόβλημα είναι ότι ένας τέτοιος κώδικας θα μπορούσε να υιοθετηθεί μόνο σε συγκεκριμένα είδη blogs π.χ. πολιτικά ή ειδησιογραφικά (και αυτό συζητιέται). Βέβαια, ο O'Reilly προτείνει ότι μπορεί να υπάρχει ο παραπάνω κώδικας και όσοι τόποι τον υιοθετούν να έχουν ένα σχετικό εικονίδιο και οι υπόλοιποι να έχουν ένα άλλο που να λέει "Anything goes" -το "όλα επιτρέπονται" είναι τόσο υπερβολικό που νομίζω ότι είναι επίτηδες επιλεγμένο για να μας πείσει ότι είναι ή ο κώδικας ή το χάος.

Ειδικά το 1) που λέει ότι "Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα όσα γράφονται στο blog μας" (δηλ. και σχόλια τρίτων) με προβληματίζει πολύ. Πώς μπορώ να γνωρίζω εγώ πάντα ποιά ευθύνη μπορεί να απορρέει από ένα σχόλιο;

Σκεφθείτε για παράδειγμα ένα post που αναφέρεται σε προσωπικές σχέσεις, και το παρακάτω υποθετικό comment: "Μαρία Παπαδοπούλου: Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις αυτές. Η καλύτερή μου φίλη, η Κατερίνα, χώρισε μετά από 3 χρόνια γάμου όταν ανακάλυψε ότι ο άνδρας της είχε κάποτε καταδικαστεί για κλοπή." Καταρχήν, εγώ θα προτιμούσα το comment αυτό να είναι ανώνυμο (κάτι αντίθετο με το 5). Τώρα που δεν είναι, εγώ τί πρέπει να κάνω; Να επικοινωνήσω με την Μαρία, την φίλη της και τον πρώην άνδρα της και να τους ρωτήσω αν αυτή η πληροφορία είναι δημόσια ή είναι προσωπική και μόνο αφού λάβω την συγκατάθεσή τους να το δημοσιεύσω;

Αλλά τα παραπάνω είναι νομικά και ο κώδικας αυτός ΔΕΝ πρέπει να έχει νομική υπόσταση. Αν κάποιοι θέλουν να φτιάξουν 2, 3, 100 κώδικες και να έχουν ένα συγκεκριμένο εικονίδιο που να διευκολύνει τους επισκέπτες να γνωρίζουν με μία ματιά τί κανόνες υπάρχουν σε ένα site, είναι καλή ιδέα και θα μας βοηθούσε όλους (μπορεί π.χ. να υπάρχει ένας που να λέει ότι "δεν επιτρέπονται οι βρισιές", ένας άλλος που να λέει "πρέπει οι σχολιαστές να αναφέρουν το έτος γέννησής τους και την ομάδα αίματος" κ.ο.κ.).

Αλλά προσοχή, μην μετατρέψουμε τους κανόνες αυτούς σε νομοθεσία! Η νομοθεσία περιγράφει μία χαρά το τί είναι νόμιμο και τί παράνομο.

Στην καθημερινή μας ζωή ακολουθούμε πολλούς παρόμοιους κώδικες: Δεν φτύνουμε στο πάτωμα, δεν περιγράφουμε τα βίτσια μας σε ανθρώπους που δεν μας έχουν δώσει αυτό το δικαίωμα, δεν πηγαίνουμε με το μαγιό μας στο γραφείο κ.λ. κ.λ. Όλοι αυτοί είναι κώδικες συμπεριφοράς που δεν έχουν καμία σχέση με το τί είναι νόμιμο και παράνομο.

ΝΑΙ λοιπόν σε κανόνες συμπεριφοράς (και ο καθένας ας διαλέξει αυτόν που του ταιριάζει), ΟΧΙ σε κώδικες δεοντολογίας με "υπόψία" νομικής υπόστασης.

(Άλλο το "Code of Conduct" και άλλο το "Code of Ethics")