τί μπορούν να μάθουν οι νόμιμοι διανομείς από τους "πειρατές".

Ο Mark Pilgrim γράφει ένα εμπνευσμένο άρθρο με τίτλο 5½ lessons that legitimate retailers can learn from pirates, στο οποίο συγκρίνει τον νόμιμο με τον "πειρατικό" τρόπο διανομής ταινιών μέσω internet. Μία πολύ ενδιαφέρουσα ματιά στο θέμα.

Πέρα από το γεγονός ότι οι "πειρατές" είναι παράνομοι, το μοντέλο διανομής που χρησιμοποιούν είναι (κατά την γνώμη μου) πολύ καλύτερο επειδή ακριβώς έχουν την ελευθερία να κινηθούν όπως θέλουν. Η πιο προκλητική (και πιο ουσιαστική) παρατήρησή του Mark είναι η τελευταία του άρθρου του:

Lesson 5: in the edge cases, you can’t compete with pirates because you don’t control what you’re selling. (Lesson 5½: there are more edge cases than you think.) Pirates aren’t just distributors; they can also be content creators. They can rip, mix, burn, and mashup content at will, and they have a twisted sense of pride in offering “the best” — whether that’s release speed, video quality, file format, or subtitles in 11 different languages. (What, you thought this was the only pirate release of this movie? There are dozens more, and they’re all optimized for different definitions of “best.”)

Φαίνεται ότι η βιομηχανία του θεάματος, εκτός από το "pop" περιεχόμενο, είναι αγκιστρωμένη και σε "pop" μεθόδους διανομής -και στην εποχή του Long Tail θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να ανταπεξέλθουν.