στην εποχή της πειρατείας

Βλέπω στο facebook παλιό συμμαθητή, γιο γνωστού, συγκλονιστικού, τραγουδιστή που δεν ζει πια, να γράφει "ένα από τα όχι γνωστά τραγούδια του πατέρα μου, ωστόσο όμως πολύ αγαπημένο μου". Από κάτω, έχει βάλει ένα video από το youtube, με το τραγούδι.

Το παράδοξο; Αυτή η ανθρώπινη κίνηση συμπυκνώνει αναρίθμητες παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων: π.χ. το video είναι ανεβασμένο σε ένα ανεπίσημο κανάλι του youtube, αρά μάλλον "πειρατικά" και περιέχει εκτός από την ηχογράφηση αρκετές φωτογραφίες για τις οποίες κατά 99% δεν υπάρχει η άδεια να χρησιμοποιηθούν...

Με λίγα λόγια; Ο παλιός μου συμμαθητής πρέπει να γίνει "πειρατής" για να μπορέσει να μοιραστεί με τους φίλους του ένα αγαπημένο τραγούδι του πατέρα του -ή, έστω, χρειάζεται έναν άλλο "πειρατή".

Αλήθεια, στην εποχή που ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής μας δραστηριότητας λαμβάνει χώρο στο internet, πώς μπορεί κάποιος να πει "κάτσε να σου βάλω να ακούσεις το αγαπημένο μου τραγούδι", χωρίς να κινδυνεύει από τον νόμο; Χωρίς να γίνει "πειρατής"; Ακόμη και ο ίδιος ο καλλιτέχνης;