sorry, Steve...

Σήμερα είδαμε: νέα iPod, νέες εκδόσεις του iOS 4, νέο Apple TV και ένα social network για τους χρήστες του (νέου) iTunes. Όλα ωραία. Εντυπωσιακά. Ποιοτικά. Με δυνατότητες που ανοίγουν νέους τρόπους να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία.

Αλλά... Εγώ θυμήθηκα την εποχή που δεν αγόραζα από το iTunes (Music, τότε) Store, διότι θεωρούσα βλακεία να αγοράσω μουσική που θα πρέπει οπωσδήποτε να παίζει σε μία συσκευή της Apple. (Άρχισα να αγοράζω όταν σταμάτησε να έχει DRM.)

Έτσι και σήμερα, ο Jobs κάνει όλα αυτά τα υπέροχα προϊόντα της Apple να μοιάζουν λίγο με συμφωνία με τον διάβολο: ορίστε το μέλλον, αν το θες, είναι δικό σου, αλλά... θέλω κάτι μικρό για αντάλλαγμα...

Δεν θα συμμετέχω σε ένα social network στο οποίο για να μπω χρειάζεται να έχω και εγώ και οι φίλοι μου και οι καλλιτέχνες που με ενδιαφέρουν το (τελευταίο) iTunes. Στο οποίο δεν θα έχω πρόσβαση από το κινητό μου, διότι δεν είναι iPhone. Στο οποίο τα δεδομένα μου θα μείνουν για πάντα κλειδωμένα αν αποφασίσω να έχω Linux για desktop.

Δεν θα περιμένω πότε ο Steve και τα studio θα αποφασίσουν ότι θέλουν τα ευρώ μου, για να δω τις τελευταίες σειρές που κυκλοφορούν.

Δεν θα αγοράσω ένα κινητό που όσο ωραίο και αν είναι, υπάρχει μία εταιρεία που αποφασίζει τι εφαρμογή μπορώ να τρέξω σε αυτό.

Και μόνο το γεγονός ότι για να δει κάποιος το σημερινό event της apple, έπρεπε όχι απλά να έχει το δικό της hardware και software, αλλά και να είναι στην πιο πρόσφατη έκδοσή τους, δείχνει τι πιστεύει η Apple για τους χρήστες -και δεν μου αρέσει.

Sorry, Steve... Μπορεί και να αγοράσω κάποια από τα υπέροχα μπιχλιμπίδια σου, αλλά δεν θα χρησιμοποιήσω τις δυνατότητές τους που με δένουν αιώνια μαζί σου. Και έχεις κάνει ό,τι μπορούσες για να το σκεφτώ 2 και 3 και 4 φορές πριν αγοράσω κάτι που είναι φτιαγμένο από την apple.