TEDxAcademy, οι σκέψεις μετά.

Το χθεσινό TEDxAcademy ξεκίνησε στις 14:30 και ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις 11 το βράδυ. Για εμένα ήταν μία μέρα γεμάτη ιδέες και κυρίως ερεθίσματα για συναισθήματα, σκέψεις και συζήτηση.

Το θέμα του event ήταν "What Greece Needs Now: A new vision!" ("τί χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα: ένα νέο όραμα"). [1]

Ίσως το μεγαλύτερο κέρδος από την εκδήλωση είναι ότι βλέπουμε να παίρνει σχήμα μία κοινότητα ανθρώπων [2] που ξέρουν να συζητούν, που ξέρουν να ακούν, που σέβονται τις απόψεις των άλλων, που συνεργάζονται, που προσφέρουν, που μπορούν, που μοιράζονται. Είναι ένας δημόσιος χώρος διαλόγου που διαφέρει πάρα πολύ από αυτό που συναντάμε στην υπόλοιπη δημόσια σφαίρα.

Πολλά μπράβο στους διοργανωτές και στους εθελοντές και σε όλους δούλεψαν για το event. Πολλά ευχαριστώ, σε όσους έβαλαν χρόνο και μεράκι και μοιράστηκαν μαζί μας τις σκέψεις, τις απόψεις και τον ενθουσιασμό τους.

Διαβάστε αλλού: - TEDxAcademy: μια πρώτη αποτίμηση (και τα σχόλια!) - 1st TEDxAcademy Greece. Wooooow!

-- [1] Σκέφτηκα αρκετά τί θα ξεχώριζα από τις ομιλίες και αν και υπήρχαν τουλάχιστον 3-4 που ξεχώρισαν κατά την γνώμη μου, νομίζω ότι βλέποντας το event με το μάτι της επόμενης μέρας, θα στεκόμουν περισσότερο σε αυτή του Στέλιου Ράμφου. Δεν ήταν η καλύτερη παρουσίαση από άποψη ρυθμού και σκηνικής παρουσίας. Ούτε έγινε σημείο αναφοράς από κάποια από τις επόμενες παρουσιάσεις (αν δεν κάνω λάθος). Η αξία της συγκεκριμένης παρουσίασης ήταν κατά την γνώμη μου ότι οι σκέψεις του Στέλιου Ράμφου επιβεβαιώθηκαν σε σημαντικό βαθμό από τις αντιδράσεις του κοινού στις παρουσιάσεις που ακολούθησαν (τόσο αυτών που ήταν μέσα στην αίθουσα, όσο και αυτών που παρακολουθούσαν μέσω internet).

[2] που δεν ορίζεται βέβαια από το TEDx, αλλά περιλαμβάνει προσπάθειες όπως το opencoffee, jellytalks, mediacamp κ.λ.