μία συνηθισμένη ιστορία

Το χαρτί από την Εφορία είχε ημερομηνία 16/2 και έφτασε σπίτι μου 25/2. Η εφορία της περιοχής μου ζητάει να της στείλω το συμβόλαιο αγοράς (από το 2006) της σπιτιού -με προθεσμία 15 ημερών.

Τους τηλεφώνησα σήμερα το πρωί.

• Ξέρετε, μου ήρθε αυτό το χαρτί, αλλά ήδη έχω χάσει σχεδόν την προθεσμία των 15 ημερών...
• Καλά, δεν πειράζει, μην σας απασχολεί.
• ΟΚ. Αλλά για ποιο λόγο θέλετε το συμβόλαιο αν επιτρέπεται;
• Πρέπει να κλείσουμε τον φάκελο και λείπει.
• Μα εγώ θυμάμαι ότι όταν αγόρασα το σπίτι, είχα καταθέσει και συμβόλαιο στην εφορία, για να πληρώσω τον σχετικό φόρο.
• Θα το είχατε καταθέσει στο Τμήμα Εισοδήματος, εμείς είμαστε το Τμήμα Κεφαλαίου.
• Και δεν μπορείτε να το ζητήσετε από το Τμήμα Εισοδήματος, που είναι δίπλα σας, στο ίδιο κτίριο;
• Δεν είναι τόσο απλό. Καλά, δεν έχετε το συμβόλαιο;
• Κοιτάξτε, αυτή την στιγμή, είναι για λόγους που δεν σας αφορούν, δύσκολο να το βρω. Και όπως και να έχει, μου ζητάτε να χάσω ώρες από την δουλειά μου, να βρω αντίγραφο του συμβολαίου και να σας το φέρω, ενώ το έχει ήδη μία δική σας υπηρεσία.
• Δεν γίνεται, πρέπει να μας το φέρετε ή να μας το στείλετε. Κανονικά θα έπρεπε να το έχει στείλει ο συμβολαιογράφος.

Τώρα, εδώ έχω μερικά κενά, οπότε... τηλέφωνο στον συμβολαιογράφο.

• Εμείς τα στέλνουμε και κρατάμε και αριθμό πρωτοκόλλου, αλλά πολλές φορές χάνονται στην διαδρομή. Περάστε από εδώ, να σας δώσουμε αντίγραφο αν θέλετε.
• Δεν μπορείτε να το ξαναστείλετε στην εφορία;
• Καλά, θα το στείλουμε εμείς... (λίγο με ύφος, "ωχ αδελφέ μου, τί με βάζεις να κάνω τώρα...")

Σας ευχαριστώ όλους τους εμπλεκόμενους που δεν ασκήσατε κάθε νόμιμο δικαίωμά σας για να μου κάνετε την ζωή δύσκολη και τελικά, αν και δημιουργήσατε ένα ανύπαρκτο θέμα, καταφέραμε να το λύσουμε τηλεφωνικώς -ελπίζω.