Όχι, δεν κατέβηκα στην συγκέντρωση αγανάκτησης. Μάλλον διότι το αντικείμενο της αγανάκτησής μου είναι διαφορετικό από των υπολοίπων που υπογράφουν "αγανακτισμένοι" -το πιο σαφές που βρήκα ήταν ότι είναι αγανακτισμένοι εναντίον του Μνημονίου και εγώ δεν είμαι, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.
Αλλά...
Αν οι συγκεντρώσεις ήταν όπως περιγράφονται π.χ. εδώ, χαίρομαι που έγιναν. Χαίρομαι γιατί κέρδισαν (και για εμένα) και πάλι το δικαίωμα να διαδηλώνουμε ειρηνικά -ένα δικαίωμα που de facto είχε χαθεί εδώ και χρόνια. Πιστεύω ότι οι λύσεις είναι σε συνθέσεις και όχι σε συγκρούσεις -και οι σημερινές συγκεντρώσεις μου έδωσαν την εντύπωση ότι προτίμησαν να ρίξουν το βάρος στην σύνθεση, παρά την σύγκρουση.
Ευχαριστώ λοιπόν τους σημερινούς "αγανακτισμένους" διαδηλωτές, όχι για τις πολιτικές θέσεις, αλλά για την πολιτική πρακτική.
update: Και μερικά σχετικά άρθρα που διάβασα:
update 2:
- και άλλο ένα: Τί Γίνεται Όταν Μένουν Ελάχιστα Να Μας Ενώνουν: Οι Αγανακτισμένοι, Η Ισπανία Και Η Επανάσταση
- και αυτό: Για τη σημερινή συγκέντρωση
update 3: Τα καλοκαίρια των 20κάτι δεν τα ξαναζείς (Μια ειλικρινής απολογία στους «αγανακτισμένους»)