ο πρώτος μου υπολογιστής

Διάβασα το post του Πάρη, για τον πρώτο του υπολογιστή και θυμήθηκα τον δικό μου πρώτο υπολογιστή.

Πρέπει να ήταν Χριστούγεννα του 1984, εγώ πήγαινα ΣΤ’ Δημοτικού τότε. Είχε πέσει στα χέρια μου ένα δίφυλλο από το ΒΗΜΑ, στο οποίο είχε παρουσίαση “οικιακών υπολογιστών”. Το θυμάμαι ακόμη, το είχα κρατήσει σαν το πολυτιμότερο πράγμα. Περνούσα ώρες συγκρίνοντας τον ZX Spectrum με τον TRS-80, τον TI 99/4A, τον Jupiter Ace, τον Lynx, τον Oric Atmos, τον Commodore 64…

Μηχανήματα με μυθικές ικανότητες και τόσο διαφορετικά χαρακτηριστικά! Τόσα χρώματα εμφανίζει ο ένας στην τάδε ανάλυση, τόσα ο άλλος, speech synthesizer ο ένας, sprites ο άλλος, καλύτερη basic ο ένας, περισσότερες δυνατότητες επέκτασης ο άλλος…

Μέρες και νύχτες πέρασα πάνω από το δίφυλλο μελετώντας ξανά και ξανά -και σιγά-σιγά άρχισα να αγοράζω και περιοδικά για υπολογιστές με το χαρτζιλίκι μου.

Πήγα Α’ Γυμνασίου και στο σχολείο μου είχα την δυνατότητα να παρακολουθώ τα απογεύματα, δύο φορές την εβδομάδα, μαθήματα προγραμματισμού -σε BBC model B.

Ήρθαν τα Χριστούγενα του ‘85. Και θυμάμαι ακόμη, όταν ένα απόγευμα βρήκα πάνω στο γραφείο μου τον πρώτο μου υπολογιστή: έναν Commodore 64 (με εξωτερικό floppy disk drive 5 1/4”)!

Τι μαγεία! Τον σύνδεσα στην τηλεόραση του σαλονιού και ξεκίνησα να γράφω τα παραδείγματα που είχε το manual. (Αχ αυτά τα παραδείγματα με τα sprites-αερόστατα..) BASIC ήξερα πλέον αρκετά καλά (αν και η BBC BASIC είχε αρκετές διαφορές από αυτή του C64), αλλά τα peek και poke που απαιτούσε το C64 για να κάνεις κάτι αξιόλογο, όσο δύσχρηστα και αν ήταν, είχαν μία μαγεία…

Οι γονείς μου, είχαν αγοράσει τον υπολογιστή με τις οδηγίες του θείου μου που ήξερε από αυτά, αλλά που να ξέρουν [*] ότι έπρεπε να αγοράσουν και μία δισκέτα για να μπορώ να σώζω τα προγράμματα; Ξενυχτούσα γράφοντας και πειράζοντας προγραμματάκια σε BASIC (τώρα που το σκέφτομαι, πόσο πάθος είχα για να κάθομαι να γράφω ατελείωτες σειρές από DATA που ήταν τόσο δύσκολο να διορθώσεις αν έκανες λάθος;) και μετά, όταν πήγαινα για ύπνο… τον έσβηνα και χανόντουσαν όλα! Αλλά δεν με πείραζε, την επόμενη μέρα, ξανά από την αρχή… Μέχρι που αγόρασα και δισκέτες, βρήκα και μία μαυρόασπρη τηλεορασούλα και ο αγαπημένος μου Commodore πήρε την θέση του στο δωμάτιό μου.

Έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε, αλλά ακόμη τον θυμάμαι με πολύ μεγάλη αγάπη τον πρώτο μου υπολογιστή. Δυστυχώς δεν τον έχω, τον είχα δώσει για να αγοράσω τον επόμενο -Amstrad 6128.

Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος σήμερα, που οι υπολογιστές είναι παντού γύρω μας, να καταλάβει την αγάπη που είχα για εκείνο το μηχάνημα και την μαγεία που το περιέβαλλε στα μάτια ενός 12χρονου.

Από τότε, χάζεψα, μελέτησα, ονειρεύτηκα ως παιδί ατελείωτες ώρες μέσα από τις σελίδες των περιοδικών τεχνολογίας. Κάθε φορά που άλλαζα υπολογιστή, είχαν μεσολαβήσει αρκετοί άλλοι που δεν απέκτησα (ή και δεν άγγιξα καν), αλλά έμοιαζαν τόσο γοητευτικοί μέσα από τις εικόνες τους που έβλεπα τυπωμένες!

26 χρόνια αργότερα οι υπολογιστές αυτοί που χάζευα ως παιδί στις σελίδες περιοδικών (για πολλά χρόνια αργότερα), περιβάλλονται από πολύ αγαπημένες αναμνήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι τελικά, πολλούς από αυτούς τους απέκτησα με καθυστέρηση 20+ χρόνων, είτε μέσω φίλων που θέλησαν να μου δώσουν τον παλιό τους υπολογιστή, είτε αγοράζοντάς τους μεταχειρισμένος. Τους μαζεύω λέγοντας στον εαυτό μου ότι θα κάνω το Α ή το Β retro computing project, αλλά η αλήθεια είναι πως τους θέλω απλά για τις αναμνήσεις που τους συνοδεύουν -όπως λέει και ο Πάρης, “είναι μέρος της geek κουλτούρα μας”.

—
[*] Τώρα, έχει ο καθένας σας τον δικό του υπολογιστή, μπαίνετε στο Internet, διαβάζετε το blog μου. Φαντάζομαι ότι ξέρετε και πόσο σημαντικό δώρο ήταν εκείνο, σας ευχαριστώ!