Γιατί θα ψηφίσω ΔΡΑΣΗ/ΦΣ

Αν υπήρχε πολιτική κατάταξη “αγνωστικιστής”, νομίζω ότι αυτό θα δήλωνα.

Εννοώ, ότι σε αντίθεση με όσους πιστεύουν στην Α ή Β πολιτική προσέγγιση (τους κρατικιστές και τους φιλελεύθερους, τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς, κ.ο.κ.), εγώ δυσκολεύομαι να δεχθώ την μία, μοναδική και καθολική λύση σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Το κάθε πρόβλημα έχει τις ιδιαιτερότητές του και δεν βλέπω τον λόγο να μην έχω στην διάθεσή μου ως πολίτης όλα τα πιθανά εργαλεία για την επίλυσή του, από τον πιο σκληρό ανταγωνισμό της ιδανικής ελεύθερης αγοράς, μέχρι τον προστατευτικό κρατικισμό.

Θέλω την μέγιστη δυνατή ελευθερία, αλλά νομίζω ότι η πραγματική ελευθερία δεν μπορεί να συνυπάρξει με την ανασφάλεια -είτε μιλάμε για την κυκλοφορία στους δρόμους, είτε για την δυνατότητα κάποιου να κυνηγήσει το επιχειρηματικό του όνειρο.

Με αυτή την οπτική, προσπάθησα να αποφασίσω τί θα ψηφίσω σε λίγες μέρες στις εκλογές.

Παρένθεση -ή αλλιώς, “δεν θα ψηφίσω συναισθηματικά”.

Όχι, δεν θα ψηφίσω με συναισθηματικά κριτήρια όπως θυμός, διάθεση να τιμωρήσω κ.λ. Ίσως κάποιοι να έχουν την πολυτέλεια να μην τους νοιάζει τί τα γίνει αύριο και να μπορούν να ψηφίσουν μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τα συναισθήματά τους. Ίσως κάποιοι άλλοι, να μην έχουν καμία ελπίδα και να τους έχουν απομείνει μόνο τα συναισθήματά τους. Εγώ έχω συγκεκριμένα προβλήματα -από το αν θα μπορώ να πληρώνω το στεγαστικό μου δάνειο μεθαύριο, μέχρι το αν θα είναι καλό το σχολείο ή το νηπιαγωγείο που θα στείλω σε μερικά χρόνια την κόρη μου, και από το αν θα πάρω σύνταξη μέχρι αν θα μπορώ να πάω σε ένα καλό νοσοκομείο αν μου τύχει κάτι. Και έχω πολλές ελπίδες και όνειρα και σχέδια.

Θα ψηφίσω λοιπόν με γνώμονα πώς νομίζω ότι θα λυθούν καλύτερα τα προβλήματά μου και θα πετύχω τις ελπίδες μου. Θα ψηφίσω με την λογική μου και όχι το συναίσθημα.

Και επειδή οι περισσότεροι που διαβάζουν το blog μου, με έχουν στο μυαλό τους ως υποστηρικτή του ΠΑΣΟΚ: όχι, δεν είμαι θυμωμένος με το ΠΑΣΟΚ των 2,5 τελευταίων ετών. Θεωρώ ότι έκανε πολλά που έπρεπε να γίνουν και επίσης εκτιμώ βαθιά όσους ξόδεψαν όλο τους το πολιτικό κεφάλαιο στην προσπάθεια να σωθεί η χώρα από τα χειρότερα. Έχω και αρνητικά να του προσάψω, αλλά αυτά είναι για άλλο post.

Επίσης, δεν πιστεύω ότι το σύνολο των πολιτικών είναι διεφθαρμένο ή ανίκανο. Υπάρχουν ανάμεσά τους πολλοί άνθρωποι ικανοί, ανοιχτόμυαλοι, με απόψεις κοντά στις δικές μου, που προσπαθούν, και πολλές φορές πετυχαίνουν, να τις υλοποιήσουν. Γνώρισα κάποιους από αυτούς στο ΠΑΣΟΚ και κρίνω/βλέπω/ξέρω ότι υπάρχουν σε πολλούς πολιτικούς χώρους.

Αισθάνομαι άσχημα, που κάποιους από αυτούς δεν θα τους επιβραβεύσω με την ψήφο μου για την καλή δουλειά που έκαναν ή το θάρρος που έδειξαν υποστηρίζοντας θέσεις σωστές, με προσωπικό κόστος. Η εντύπωσή μου είναι ότι αυτή την στιγμή, στο ΠΑΣΟΚ υπερισχύουν οι δυνάμεις που δεν τολμούν ή δεν θέλουν να γίνουν οι απαραίτητες δραστικές αλλαγές. Πολλοί από τους αναγνώστες αυτού του blog πιθανότατα θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ: φροντίστε να βάλετε σοφά τους σταυρούς!

Κλείνει η παρένθεση.

Με την Δράση (είναι “Δράση και Φιλελεύθερη Συμμαχία”, αλλά για ευκολία θα γράφω Δράση), διαφωνώ σε αρκετά πράγματα.

Για παράδειγμα, εγώ δεν θεωρώ ότι το Δημόσιο είναι κάτι κακό. Αν έχω “πρόβλημα” με κάτι είναι οι γιγάντιοι, μονολιθικοί οργανισμοί, δημόσιοι ή ιδιωτικοί. Συνεχίζω να πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει δημόσιος τομέας, που να παρέχει υπηρεσίες σε υψηλό επίπεδο -και θα μπορούσε να μην είναι τόσο μονολιθικός, με την κατάλληλη αποκέντρωση. Εκεί όμως που συμφωνώ στις δραστικές παρεμβάσεις που προτείνει η Δράση για το Δημόσιο είναι ότι, από προσωπική πείρα πλέον, έχω πειστεί ότι το συγκεκριμένο, το Ελληνικό Δημόσιο του 2012, “δεν σώζεται” (με λογικό κόστος σε λογικό χρόνο, που κανένα από τα δύο δεν έχουμε σήμερα στην διάθεσή μας). Είναι ένας γιγάντιος, μονολιθικός οργανισμός, με τους λάθος ανθρώπους, στις λάθος θέσεις, την λάθος οργάνωση, τους λάθος κανονισμούς (που στην πλειοψηφία τους είναι ή έχουν ισχύ νόμου) και την λάθος κουλτούρα. Συμφωνώ λοιπόν με δραστική μείωση του δημόσιου τομέα και ταχύτατες αποκρατικοποιήσεις.

Α, επίσης, δεν έχω πρόβλημα με τους φόρους, στους οποίους οι Δράση έχει μία αλλεργία. Εννοώ, ότι αν μπορώ να τους πληρώσω και πηγαίνουν εκεί που πρέπει, είμαι χαρούμενος που το κάνω. Πλούσιος δεν είμαι, ούτε έχω κάποια “καβάτζα”, αλλά είμαι ένας καλά αμειβόμενος εργαζόμενος και μου ακούγεται λογικό να στριμωχθώ εγώ λίγο περισσότερο για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα κάποιοι που είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είτε μιλάμε γενικά για την χώρα μου, είτε μιλάμε για συμπολίτες μου. Π.χ., εισφορά αλληλεγγύης; Την πληρώνω με χαρά. Ένας λόγος παραπάνω, όταν η χώρα είναι στο χείλος του γκρεμού. Φανταζόμουν ότι αυτή είναι αριστερή άποψη, αλλά όσοι δηλώνουν αριστεροί μοιάζουν να εναντιώνονται σε κάθε φόρο που πρέπει να πληρώσουν οι ίδιοι, οπότε… είμαι μόνος μου.

Στα περισσότερα θέματα όμως, οι προτάσεις της Δράσης είτε μου αρέσουν, είτε θα ήθελα να είναι μέρος της δημόσιας συζήτησης και δεν είναι. Και είναι απλές και τολμηρές, χωρίς να κλείνουν με νόημα το μάτι σε κάποιους.

Για παράδειγμα η Παιδεία. Για εμένα το ζητούμενο είναι να έχουν όλοι οι πολίτες την δυνατότητα πρόσβασης σε υψηλού επιπέδου παιδεία -όλοι, αν μιλάμε για την υποχρεωτική εκπαίδευση, όλοι ανάλογα με τις ικανότητές τους, αν μιλάμε για την ανώτερη/ανώτατη. Αν ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι η “δημόσια δωρεάν παιδεία”, ας το κάνουμε έτσι. Αν είναι κουπόνια και ιδιωτικά σχολεία, ας γίνει έτσι. Αν σε κάποιες περιπτώσεις το ένα είναι πιο αποτελεσματικό και σε άλλες το άλλο, ας επιλέξουμε ανάλογα. Δυστυχώς, σήμερα, από τον δημόσιο διάλογο για το θέμα, απουσιάζει η μία από τις δύο λύσεις. Κανένας δεν την υπερασπίζεται με αρκετό σθένος ώστε να μπορούμε να την αξιολογήσουμε. Το “Δημόσια Δωρεάν” έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την ίδια την “Παιδεία”.

Το ίδιο ισχύει και για τις συντάξεις και την υγεία. Παρεμπιπτόντως, η πρόταση για παροχή μίας ελάχιστης σύνταξης 700 Ευρώ σε όλους του Έλληνες που βγαίνουν στην σύνταξη που καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, με παράλληλη εξάλειψη όλων των σχετικών εισφορών, με βρίσκει μάλλον σύμφωνο, ομοίως και για την παροχή υπηρεσιών υγείας.

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που αποφάσισα να ψηφίσω Δράση: διότι θέλω να υπάρχει μεγαλύτερο εύρος ρεαλιστικών προτάσεων για τα προβλήματά μας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αν μάλιστα προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας και η Δράση συμμετέχει σε αυτή, θα ήθελα να δω κάποιες από τις προτάσεις αυτές να δοκιμάζονται.

Ο δεύτερος λόγος είναι τα πρόσωπα. Στα ψηφοδέλτια της Δράσης/ΦΣ υπάρχουν πολλά νέα πρόσωπα. Δεν έχω αυταπάτες, δεν θεωρώ ότι το “νέο πρόσωπο” είναι απαραίτητα καλύτερο. Και, γνωρίζω πολύ καλά πως η εξουσία, μικρή ή μεγάλη, μπορεί να αναδείξει ένα τελείως διαφορετικό χαρακτήρα σε κάποιον που μέχρι χθες δεν την είχε. Η εξουσία απαιτεί αρετές, αντοχές και ικανότητες που είναι δύσκολο να δοκιμαστούν πριν, στην απουσία της. Αλλά η αίσθησή μου είναι πως υπάρχουν αρκετές πιθανότητες, αν η Δράση εκλέξει μερικούς βουλευτές, κάποιοι από αυτούς να αντεπεξέλθουν στην ευθύνη όπως θα ήθελα -κάποιους, που γνωρίζω προσωπικά, τους γνώρισα μέσα από δρόμους εντελώς άσχετους από την πολιτική, στο Internet, σε κοινωνικές δράσεις ή μέσα από την επαγγελματική τους ενασχόληση, καιρό πριν.

Αναζητώ, αυτό το μπόλιασμα της εγχώριας πολιτικής με νέες θέσεις και πρόσωπα. Η χρονική στιγμή, οι συσχετισμοί και η κατάσταση στην οποία είναι η κοινωνία και η κατάσταση της οικονομίας με κάνουν να πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχω προς μία κατεύθυνση που με εκφράζει αρκετά, είναι να ψηφίσω Δράση/ΦΣ.