η αξία του τυπωμένου

Συμφωνώ 100% σε αυτά που γράφει ο Θοδωρής στο blog του σχετικά με το Χαρτί, τα E-books και το μέλλον του βιβλίου.

Αλλά σκέψου. Μπορεί το τυπωμένο να γίνει για την γνώση ότι ο χρυσός για την τοποθέτηση πλούτου.

Ναι, όταν όλα πάνε καλά, ποιος να ασχοληθεί με το τυπωμένο, όταν το e-book, e-zine κ.λ. θα γίνονται όλο και πιο πλούσια σε δυνατότητες, πιο ελκυστικά, πιο πολλά, πιο ελαφριά…

Αλλά σε περιόδους κρίσης και αβεβαιότητας; Αν φοβάσαι ότι ίσως αύριο κλείσει η εταιρεία που διαχειρίζεται το DRM; Ότι ίσως δεν θα έχεις να πληρώσεις σύνδεση στο Internet ή ρεύμα; Ότι αν σου χαλάσει ο υπολογιστής ή το e-reader, δεν θα έχεις χρήματα ή ανταλλακτικά για να το επισκευάσεις;

Σε αυτές τις περιόδους, ίσως η αξία του τυπωμένου να εκτοξεύεται.

Ή ας πούμε αν θες να αφήσεις ένα βιβλίο στα εγγόνια σου. Τι πιθανότητα υπάρχει να μπορούν να διαβάσουν σε 50 χρόνια το ebook που αγόρασες σήμερα στο kindle ή το iPad; Μηδέν θα σου έλεγα και νομίζω ότι θα είχα δίκαιο. Οπότε, αγοράζεις την τυπωμένη μορφή, όπως αγοράζεις το χρυσό σταυρουδάκι -όσα χρόνια και να περάσουν, την αξία του (ως φορέας μίας ιστορίας ή γνώσης) θα την κρατήσει. Και μεταβιβάζεται και δανείζεται.

Καλά, δεν είμαι και σίγουρος. Αλλά μου αρέσει ως θεωρία.