project L.A. [1]

Διάβασα σήμερα ένα post που έγραψε πριν από μερικές βδομάδες ο javapapo: Ψηφιακή κληρονομιά, οικογενειακές φωτογραφίες και σχετικές σκέψεις. Γράφει ο Πάρης, για μία κοινή ανησυχία πολλών, καθώς οι αναμνήσεις μας καταγράφονται όλο και πιο συχνά με ψηφιακό τρόπο. Πώς θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε το υλικό αυτό, όπως φωτογραφίες και βίντεο, για 20, 30 ή και περισσότερα χρόνια;

Ο Πάρης, περιγράφει διάφορες λύσεις που δεν είναι κακές, όπως flickr, dropbox κ.λ. Σε μία αντίστοιχη συζήτηση που είχα ανοίξει πριν από λίγο καιρό στο google+, διάβασα και άλλες ιδέες, όπως RAID disks, πολλαπλές on-line υπηρεσίες κ.λ.

Το flickr ή το dropbox δεν υπόσχονται ότι θα είναι εκεί μετά από 10 χρόνια, πολύ περισσότερο μετά από 30 ή 50. Στην καλύτερη περίπτωση, υπόσχονται ότι θα “είναι εκεί” μέχρι να λήξει η συνδρομή που έχεις πληρώσει, κατά κανόνα για ένα έτος. (Να θυμίσω π.χ. ότι η υπηρεσία Google Video, που ξεκίνησε το 2005, σταμάτησε το 2011 και ότι μόνο μετά από τις έντονες διαμαρτυρίες των χρηστών η Google αποφάσισε να συνεχίσει να κάνει host τα υπάρχοντα video. )

Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι λύσεις, έχουν ορίζοντα μερικών ετών και είναι πιθανότατο κάθε 2, 3, 5 χρόνια να χρειάζεται να “ξαναλύνουμε” το ίδιο πρόβλημα, για το ίδιο αρχείο, με νέα δεδομένα -ποιες υπηρεσίες έκλεισαν και ποιες νέες παρουσιάστηκαν, να μεταφέρουμε τα αρχεία μας από την μία στην άλλη ή να αγοράζουμε νέους δίσκους στο σπίτι μας κ.λ.

Επίσης, οι υπηρεσίες μπορεί να υπάρχουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα μπορούμε να τις πληρώνουμε. Ξεχνάμε ότι όταν προγραμματίζεις για δεκαετίες οι λύσεις που θα ακολουθήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν την περίπτωση η πιστωτική σου κάρτα να μην μπορεί να αντέξει το κόστος των υπηρεσιών αυτών, κάποια στιγμή μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα. Οικονομικές δυσκολίες, ασθένιες, ατυχήματα, μεγάλες απρόσμενες αλλαγές στην ζωή μας... Δυσάρεστα πράγματα, αλλά ένας σημαντικός λόγος που πολλοί αρχειοθετούμε όλο αυτό το υλικό, είναι η σκέψη ότι θα είναι διαθέσιμο στους δικούς μας ακόμη και αν μας συμβεί κάτι απρόσμενο. Σε αυτές τις δυσάρεστες περιπτώσεις, αξίζει να προσθέσει κανείς και το πρόβλημα των passwords -θα έχει κανείς πρόσβαση στα username/passwords σας ώστε να μπορεί να ανακτήσει τις πληροφορίες;

Κοιτούσα πρόσφατα φωτογραφίες από την οικογένεια της Ελίνας, οι πιο παλιές είναι από το 1932. Οι φωτογραφίες αυτές επέζησαν από πολέμους, οικονομικές καταστροφές, φυσικές καταστροφές. Δεν απαιτούσαν μία σταθερή ροή χρημάτων, ή ρεύματος ή διασύνδεση με το Internet, ούτε εξαρτούσαν την ύπαρξή τους από τα επιχειρηματικά σχέδια της Α ή της Β εταιρείας. Από την στιγμή που εμφανίστηκαν από τον φωτογράφο, χρειάστηκαν ελάχιστη φροντίδα. Είμαι βέβαιος ότι οι λύσεις που έχουμε στην διάθεσή μας σήμερα δεν θα τους είχαν επιτρέψει να επιζήσουν σε παρόμοιες συνθήκες.

Ε, μερικά από αυτά τα προβλήματα θα προσπαθήσουμε να λύσουμε στο Project L.A. :-)