Αμετροέπεια;

Πολλά τα παράπονα για τις εταιρείες τροφίμων, τον ΕΦΕΤ... Μύρισε "σκάνδαλο" και η σκανδαλολάγνα κοινή γνώμη μας έστρεψε τα πυρά της "κατά παντός υπευθύνου". Επιτέλους να πέσουν κεφάλια! "Θέλουμε αίμα", ουρλιάζουν τα πλήθη βλέποντας τους υπόπτους να οδηγούνται στην λαιμητόμο. Και με το πρώτο κεφάλι ευγενούς που βλέπουμε επιτέλους να κοιλάει στην λάσπη ουρλιάζουμε από ηδονή!

Δεν κάνουμε διακρίσεις, δεν ακούμε εξηγήσεις. "Μυρίζει σκάνδαλο, θέλουμε αίμα, να πέσουν κεφάλια" ουρλιάζουμε εν χορώ και συγκεντρωνόμαστε μπροστά στις τηλεοράσεις μας να δούμε το θέαμα.

Σιγά ρε παιδιά! Ναι, μερικά γιαούρτια ήταν μουχλιασμένα. Ναι, φταίει η ΦΑΓΕ. Ναι, να πληρώσει και πρόστιμο. Αλλά δεν έγινε και τίποτα. Βρήκατε ένα από αυτά; Αν ναι, πήρατε τηλέφωνο στην ΦΑΓΕ; Δεν έχω εμπειρία από την συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά είμαι από τους καταναλωτές που διαμαρτύρομαι σε παρόμοιες περιπτώσεις. Η αντιμετώπιση που είχα σχεδόν όλες τις φορές ήταν "ευχαριστούμε πολύ που μας ενημερώσατε, αν έχετε το προβληματικό προϊόν παρακαλούμε κρατήστε το και θα περάσει κάποιος να το πάρει". Και αυτός που έρχεται να παραλάβει το προϊόν φροντίζει να φέρει το ίδιο σε μεγαλύτερη ποσότητα μαζί με κάποιο σχετικό δώρο (προϊόντα της ίδιας εταιρείας ή κάτι τέτοιο).

Θέλω να πω, ότι όταν μιλάμε για τόσο μεγάλες εταιρείες, δεν μπορούμε να θεωρούμε από πριν ότι "μας πουλάνε σάπια προϊόντα για να κερδίζουν". Αν αποδειχθεί, μαζί σας, αλλά μου μοιάζει απίθανο... Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν είναι αυτή η μπίζνα τους.

Μετά πάμε στο μέλι. Ρωτήστε κάποιον επιστήμονα μελισσοκόμο και θα σας πει ότι το μέλι που αγοράζετε από το σουπερμάρκετ είναι πολύ (μα πάρα πολύ) πιθανό να είναι πολύ καλύτερο από ποιοτικής άποψης από το μέλι του "παραδοσιακού μελισσοκόμου" κάπου στην επαρχία, που πουλάει δίπλα στον δρόμο. Γιατί; Γιατί ελέγχεται. Γιατί έχει προδιαγραφές. Γιατί ξέρουν οι άνθρωποι τί επιτρέπεται και τί όχι. Μερικές φορές οι προδιαγραφές αλλάζουν και το περσινό προϊόν που χθές ήταν ΟΚ, σήμερα θεωρείται ότι δεν τις καλύπτει. Και δεν είναι απίθανο, τις ίδιες ουσίες να τις χρησιμοποιεί ο μπάρμπας σας στο χωριό, σε μεγαλύτερες ποσότητες. Και να έχουν πάει οι μέλισσες σε ψεκασμένα λουλούδια... Και να τρώει το μέλι και να το δίνει και σε εσάς. Αλλά όταν ακούω ότι "η ουσία είναι επικίνδυνη μόνον εάν η ημερήσια κατανάλωση μελιού ξεπερνά τα 40 κιλά" και αυτό προκαλεί τόσες αγανακτησμένες φωνές και τόση οργή, ε, έλεος!

Ξέρω, ξέρω... "Τί μας λές, ρε; Είσαι τρελός ή τα παίρνεις από κάποιον;" Όχι και όχι, αλλά ποιός θα με πιστέψει;