Χθές η γιαγιά μου έφυγε σε ηλικία 92 ετών. Έζησε την Μικρασιατική καταστροφή και αναγκάστηκε να έρθει με την προγιαγιά μου στην Θράκη χωρίς τίποτα. Έζησε αρκετά χρόνια στην Ξάνθη, όπου με τον παππού μου, Στέλιο Δεσποτίδη, ήταν δάσκαλοι. Αργότερα, νομίζω στο τέλος της δεκαετίας του '60, ήρθαν στην Αθήνα. Δούλεψε πολύ σκληρά στην ζωή της και παρά τις κακουχίες που έζησε ήταν πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη.
Μέχρι τα 92 της, παρέμεινε ένα κοριτσάκι, αγνή, χαμογελαστή. Ακόμη και όταν λόγω υγείας τον τελευταίο καιρό ήταν ανήμπορη και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, ακόμη και τότε χαμογελούσε. Έφυγε με ένα χαμόγελο.
Γιαγιάκα, θα σε θυμόμαστε με πολύ αγάπη όλοι, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, όσοι σε γνώρισαν.
Original link: http://vrypan.net/weblog/2006/07/02/2451/
