Ο titanas ρίχνει μια ματιά στα Ελληνικά πανεπιστήμια (κυριολεκτικά) και ο KCorax απαντά με μια εσωτερική ματιά στο Ελληνικό πανεπιστήμιο.
Να την πώ την αμαρτία μου: πάντα μου άρεσαν τα χαραγμένα θρανία, τα graffiti στους τοίχους, ακόμη και τα συνθήματα. Και οι αφίσες, κολλημένες η μία πάνω από την άλλη -η ιδέα ότι κάποιος θα μπορούσε κάποτε να τις εξαιτάσει όπως κάνουν με τους πίνακες και να ανακαλύψει το ένα layer κάτω από το άλλο έχει μία γοητεία. Και ο διάλογος των συνθημάτων στους τοίχους -έξυπνος, ευπρεπής, χυδαίος, άκομψος, στρατευμένος ή ρομαντικός.
Αν κάτι κρίνω σε αυτό τον "εντοιχισμένο" διάλογο, δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα όσο η πρόθεση και οι κανόνες με τους οποίους διεξάγεται. Υπάρχει σεβασμός σε αυτό που έγραψε ο άλλος; Υπάρχει διάθεση δημιουργίας ή καταστροφής; Συνήθως αυτά είναι δύσκολο να απαντηθούν μονοσήμαντα.
Ενδιαφέρον θέμα, σχόλια θετικά ή αρνητικά, ευπρόσδεκτα, ίσως με βοηθήσουν να καταλήξω με μεγαλύτερη σιγουρία σε μία άποψη ή να μου την αλλάξουν.
