αντίλογος για το twitter

Τους τελευταίους 2-3 μήνες το ελληνικό κοινό του twitter έχει μεγαλώσει με γρήγορους ρυθμούς. Σε όλα τα blogs των ελλήνων early adopters διαβάζω εκθειαστικά σχόλια για την υπηρεσία. Αν και το πρώτο μου tweet ήταν πριν από δύο χρόνια και κάτι, δεν μπορώ να πω ότι συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό όλων των άλλων και τις παραινέσεις του είδους "τρέχτε όλοι στο twitter".

Έχω την υποψία ότι το twitter είναι πολύ λιγότερο "social" από όλες τις άλλες υπηρεσίες, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι οι "συζητήσεις" χάνονται. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις και να παρακολουθήσεις μία συζήτηση -και σχεδόν αδύνατο αν έχουν περάσει μερικές μέρες. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα links, καθώς "μικραίνουν" μέσα από τα short URLs χάνουν σε μεγάλο βαθμό την αξία τους, με την έννοια ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να βρει κανείς όλα τα tweets/σχόλια που οδηγούν σε ένα URL.

Υπάρχουν περιπτώσεις που το twitter είναι υπέροχο εργαλείο. Όταν για παράδειγμα γράφεις κάτι για δικό σου αρχείο -έχει πλάκα να κοιτώ τα παλιά μου tweets και να βλέπω πότε έκανα μικρά πραγματάκια, πότε γκρίνιαξα για κάτι ασήμαντο κ.λ. Ή (ακόμη πιο σημαντικό) όταν υπάρχουν σημαντικά γεγονότα σε εξέλιξη, όπως για παράδειγμα τις μέρες των επσεισοδίων του Δεκεμβρίου που μας πέρασε, οπότε και το "aggregated flow" των πληροφοριών σε σχεδόν πραγματικό χρόνο είναι υπερπολύτιμο.

Αλλά, πέρα από κάποιες περιπτώσει όπως οι παραπάνω, νομίζω ότι το ίδιο πράγμα, ακριβώς το ίδιο, όταν γράφεται στο twitter έχει μικρότερη αξία ως πληροφορία από το αν γράφονταν σε κάποια άλλη υπηρεσία: σε ένα blog για παράδειγμα ή στο friendfeed ή (αν το χρησιμοποιείτε για να μοιράζεστε links) στο google reader ή το delicious.