Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός

Το να μιλάμε μιλάμε για τις αποφάσεις του διαιτητή στον αγώνα ΟΣΦΠ-ΠΑΟ, είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικό. Όπως και το να μιλάμε για την μετάδοση της ΕΡΤ.

Ο αγώνας έγινε (όπως και πολλοί άλλοι αγώνες) σε περιβάλλον τρομοκρατίας, σε ένα περιβάλλον στο οποίοι ούτε οι παίκτες θα έπρεπε να δέχονται να παίζουν, ούτε και κανείς άλλος θα έπρεπε να δέχεται να εργαστεί. Και αναφέρομαι, αν μη τί άλλο, στις φωτοβολίδες και τις κροτίδες που έπεφταν, πριν ακόμη ξεκινήσει ο αγώνας, στον αγωνιστικό χώρο.

Πριν από ένα χρόνο, μία νέα κοπέλα ακρωτηριάστηκε από κροτίδα που έπεσε στο ΟΑΚΑ, κατά την διάρκεια αγώνα. Είναι δυνατόν να το έχουμε ξεχάσει; Είναι δυνατόν να δέχονται να παίζουν οι παίκτες σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Αν οι δύο ομάδες σεβόντουσαν το άθλημα, θα είχαν συμφωνήσει πριν τον αγώνα (ή ακόμη καλύτερα, πριν την έναρξη του πρωταθλήματος), ότι με την πρώτη φωτοβολίδα που θα πέσει θα αποχωρήσουν.

Αν οι ομάδες της Super League είχαν θέσει ως προτεραιότητα την διεξαγωγή ενός πρωταθλήματος στο οποίο κυριαρχεί το θέαμα και τα άθλημα, θα είχαν προτείνει μόνες τους βαριές ποινές για φαινόμενα τραμπουκισμού και τρομοκρατίας μέσα στα γήπεδα. Ποινές που θα προστατεύουν πρώτα από όλους τις ίδιες και τους παίκτες τους. Ποινές με "τιμοκατάλογο", π.χ. 10.000 πρόστιμο στην έδρα για κάθε φωτοβολίδα που πέφτει στον αγωνιστικό χώρο, 2.000 ευρώ για κάθε "φίλαθλο" που μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο κ.λ. Ποινές που δεν χρειάζεται αθλητικός δικαστής για να επιβάλει, είναι αυταπόδεικτες και δεν χωράνε αμφισβήτηση.

Και αν όλα αυτά μοιάζουν ψιλά γράμματα για τις ομάδες και τους παράγοντές τους, ας σκεφτούν ότι οι εικόνες που βλέπουμε τακτικά στα γήπεδα, υποβαθμίζουν το προϊόν που πουλάνε. Οι χορηγοί και οι διαφημιζόμενοι (στο γήπεδο, στις φανέλες κ.λ.) δεν απολαμβάνουν τα οφέλη για τα οποία πληρώνουν -σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να ισχυριστούν ακόμη και ότι ζημιώνονται από τον συσχετισμό με τέτοιες εικόνες και συμπεριφορές.