"πώς βλέπουν τα σημερινά παιδιά ένα τυπωμένο περιοδικό" και τα αντικείμενα των αναμνήσεών μας.

Το παρακάτω video είναι κατά την γνώμη μου όχι μόνο διασκεδαστικό αλλά και ενδεικτικό της σχέσης που θα έχουν (ή, έστω, μπορεί να έχουν) οι επόμενες γενιές με τα τυπωμένα βιβλία ή περιοδικά.

Όταν το μοιράστηκα στο twitter (kudos στον @internetakias που το βρήκε), κάποιοι σχολίασαν ότι είναι λίγο λυπηρό ως φαινόμενο.

Πριν συνεχίσω, θα ήθελα να δείτε την παρακάτω φωτογραφία (credit: cotinis). Προσπαθήστε να σκεφτείτε πώς χρησιμοποιείται αυτό το αντικείμενο...

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θεωρείτε ότι είναι χάρακας. Αν θέλετε να μετρήσετε κάτι και το βλέπατε γύρω σας, πιθανότατα θα προσπαθούσατε να το χρησιμοποιήσετε ως χάρακα, μόνο για να ανακαλύψετε ότι κάτι δεν πάει καλά. Θα το κοιτάγατε προβληματισμένοι και θα αναρωτιώσασταν τί είδους χάρακας είναι αυτός και τί πρόβλημα έχει...

Εκτός και αν είσαστε μηχανικός ή φυσικός που σπούδασε πριν από 40-50 χρόνια... Γιατί τότε θα ξέρατε ότι αυτό δεν είναι χάρακας, αλλά ένας υπολογιστής, "κανόνας" νομίζω ότι ονομάζονταν: μετακινώντας τα κινητά του μέρη μπορεί κανείς να υπολογίσει τετραγωνικές ρίζες, δυνάμεις, λογαρίθμους κ.λ. Και ίσως κάποιος μεγαλύτερος, να σας έβλεπε, να χαμογελούσε, αλλά να αισθανόταν και μία μελαγχολία που δεν γνωρίζετε τί είναι αυτό το αντικείμενο που τον συντρόφευσε στα φοιτητικά του χρόνια...

Υπάρχουν δεκάδες αντικείμενα που πριν από 50 ή 100 χρόνια ήταν κοινός τόπος τί έκαναν και πώς λειτουργούσαν και σήμερα θα τα κοιτάγαμε σαν χαζοί, προσπαθώντας να καταλάβουμε τί κάνουν... Ο κόσμος εξελίσεται, γνώσεις και τεχνολογίες που δεν είναι πια σε χρήση ξεχνιούνται και αν αυτό για κάποιο λόγο μας γεμίζει μελαγχολία, είναι γιατί μας θυμίζει ότι περνούν τα χρόνια.

"τα παιδιά μας δεν θα μάθουν ποτέ την σχέση των δύο αντικειμένων..." (via 9gag.com)

Εγώ αμφιβάλω αν η κόρη μου θα μπορεί έστω και να τα αναγνωρίσει και τα δύο.