Όπως έγραψα και προχθές, ένα είναι το βέβαιο μήνυμα που έδωσαν οι εκλογές: υπάρχει μία πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που διαφωνεί με το Μνημόνιο. (Δεν ανήκω σε αυτούς, το είπα, το εξέφρασα με την ψήφο μου, αλλά έτσι είναι η δημοκρατία.)
Ανάμεσα στις “αντι-μνημονιακές” δυνάμεις, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγαλύτερο κόμμα και το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στην βουλή έχοντας λάβει 17%.
Νομίζω ότι είναι καθήκον και ευθύνη του να συμπεριφερθεί με αυτά τα δύο δεδομένα:
1. Να καταβάλει κάθε ρεαλιστική προσπάθεια να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα εκφράζει την “αντι-μνημονιακή” ψήφο, όχι μόνο το 17% που έλαβε, αλλά όσο μεγαλύτερο μέρος της γίνεται. Λέω “όσο μεγαλύτερο μέρος γίνεται”, διότι α) προφανώς δεν μπορεί ένα αριστερό και δημοκρατικό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ να εκφράσει τους ναζί ή τους ακροδεξιούς αντι-μνημονιακούς και β) το αντι-μνημονιακό μέτωπο έχει αποχρώσεις, από βελτίωση των όρων μέχρι επιστροφή στην δραχμή.
2. Να συμπεριφερθεί με την σεμνότητα που πρέπει να έχει ένα κόμμα που πήρε μόνο 17% και καλείται να κάνει κυβέρνηση: ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε μία μεγάλη εκλογική επίδοση και σε ότι αφορά τους κομματικούς συσχετισμούς είναι ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών. Η πτώση χωρίς αλεξίπτωτο των πρώην “μεγάλων”, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κάνουν αυτή την επίδοση ακόμη πιο εντυπωσιακή -σε καμία περίπτωση όμως δεν νομιμοποιείται εκλογικά να συμπεριφέρεται σαν να πήρε 51%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο νικητής των εκλογών, αλλά ο κερδισμένος των εκλογών. Οφείλει να συμπεριφερθεί ανάλογα. Και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να τον διευκολύνουν.
