Ραμαζάνι

Αυτές τις μέρες είμαι στην Αλγερία. Ως μουσουλμανική χώρα, εδώ έχουν ραμαζάνι (από 16/5 ως 14/6 φέτος) που σημαίνει πως από την ανατολή ως την δύση του ήλιου δεν επιτρέπεται καμία τροφή (ούτε φαγητό, ούτε νερό). Μέσα στο ξενοδοχείο αυτό δεν έχει σημασία, η ζωή συνεχίζεται κανονικά, αλλά έξω όντως ισχύει. Που σημαίνει ότι τα meetings που έχουμε να κάνουμε ξεκινάνε στις 10:00, τελειώνουν στις 16:00 και ενδιάμεσα (και μία ώρα πριν και μετά που θέλω πάνω-κάτω από και προς το ξενοδοχείο) δεν έχει ούτε φαγητό, ούτε καφέ, ούτε νερό (ούτε τσιγάρο).

Σήμερα έγινε κάτι ενδιαφέρον. Λίγο μετά το μεσημέρι είμαστε σε ένα μεγάλο meeting room από τις 10:00 μαζί με καμία 10αριά από τους συναδέλφους από την πλευρά του πελάτη. Ο, ας πούμε επικεφαλής μας ρώτησε με τον Κώστα αν θέλουμε να κάνουμε ένα διάλειμμα να πιούμε και να φάμε κάτι κι ότι δεν υπάρχει θέμα. Εμείς απαντήσαμε ότι δεν υπάρχει λόγος και ότι αφού έτσι είναι το έθιμο εδώ, θα το ακολουθήσουμε και δεν υπάρχει λόγος να διακόψουμε. Μετά από λίγο, επέστρεψε με μία χάρτινη σακούλα (που δεν φαίνονταν το περιεχόμενό της) με μερικά νερά, και όλοι βγήκαν από την αίθουσα με κάποια απροσδιόριστη δικαιολογία για να πιούμε νερό χωρίς να αισθανόμαστε άσχημα.

Θεώρησα πολύ ευγενική και φιλόξενη την κίνηση.

Leave a comment: http://vrypan.blog/?p=284#comment