το μικρό βιβλίο της Χριστίνας

Όταν το 2010 μάθαμε ότι η θα γεννηθεί η Χριστίνα, ξεκινήσαμε να κρατάμε ένα "κρυφό" blog στο posterous.com. Την διεύθυνση και το password τα μοιραστήκαμε με συγγενείς και φίλους και ανεβάζαμε κάθε τόσο φωτογραφίες, βίντεο ή μικρά κείμενα -που όπως είναι αναμενόμενο, από την στιγμή που γεννήθηκε, πύκνωσαν.

Δυστυχώς, το posterous έκλεισε το 2013, όταν εξαγοράστηκε από το Twitter, αλλά φρόντισα να κάνω ένα πλήρες export πριν κλείσει: αυτές οι σελίδες είχαν τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής της, θα ήταν αμαρτία να χαθούν.

Το export "σέρνονταν" από φάκελο σε φάκελο, από backup σε backup, από υπολογιστή σε υπολογιστή μαζί με τόσα και τόσα άλλα αρχεία για ένα χρόνο τώρα. Αλλά όταν αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί του πριν από μερικές μέρες με έλουσε κρύος ιδρώτας, αφού δεν το έβρισκα πουθενά και νόμιζα ότι το έχω χάσει -ευτυχώς, το βρήκα!

Και έβαλα μπρος να κάνω αυτό που θα έπρεπε να είχα κάνει αν υπήρχε η Longaccess πριν από ένα χρόνο.

Πρώτα ανέβασα τα αρχεία στο longaccess.com. Μετά πήρα τα στοιχεία από το Certificate του αρχείου που δημιούργησε η Longaccess και τα έβαλα σε ένα δικό μου κείμενο που να ταιριάζει καλύτερα ως μορφή σε αυτό που είχα στο μυαλό μου.

Το ίδιο έκανα και με τα πρώτα βίντεο της Χριστινούλας: η γιαγιά Χριστίνα ήταν εκεί με την κάμερα από την πρώτη στιγμή που την είδαμε και την κράτησα στα χέρια μου και όλες τις μέρες που ήμαστε στο μαιευτήριο, φρόντισε να τραβήξει μία σειρά από σχετικά μικρά βίντεο. Αν και τα έχω χάσει στην original μορφή τους (ήταν αρχικά 1080p και ναι, κατάφερα να τα σβήσω κάποια στιγμή που νόμιζα ότι τα έχω αντιγράψει κι αλλού), τα έχω σε αρκετά καλή ποιότητα, στην μορφή που τα είχα μετατρέψει για να τα βλέπουμε πιο εύκολα στο appletv. Τα ανέβασα κι αυτά λοιπόν στο longaccess.com και επεξεργάστηκα αντίστοιχα το Certificate.

Τέλος, αγόρασα ένα καλόδεμένο σημειωματάριο με λευκές σελίδες και άρχισα την χαρτοκοπτική. Τύπωσα 1-2 μικρά κείμενα, τις σχετικές φωτογραφίες και βέβαια τα Certificates και τα κόλλησα στο σημειωματάριο -κάτι που σκοπεύω να συνεχίσω να κάνω στο μέλλον, γεμίζοντας τις σελίδες με όλο αυτό το υλικό γύρω από την ζωή της.

Είναι λίγο περίεργο όταν χρησιμοποιεί κανείς ένα Longaccess Certificate με αυτό τον τρόπο. Είναι σαν να κάνεις copy-paste τον κώδικα από κάποια υπηρεσία για βάλεις π.χ. ένα βίντεο από το youtube στο blog σου, αλλά για σε αυτή την περίπτωση το ενσωματώνεις σε μία τυπωμένη σελίδα! "Scrapbooking με ψηφιακό υλικό", θα το έλεγε φαντάζομαι η Ελίνα :-)

Και θα μου πειτε, γιατί να μην τυπώσεις τις φωτογραφίες αλλά να το κάνεις όλο αυτό;

Ο λόγος είναι ότι πλέον έχουμε τόσες πολλές φωτογραφίες που είναι αδύνατο να τυπωθούν όλες. Και δεν είναι μόνο φωτογραφίες. Είναι και video, είναι και ηχογραφίσεις, είναι και η διασύνδεση του υλικού (όπως π.χ. στις σελίδες του blog που ανέφερα παραπάνω). Επίσης, το ψηφιακό υλικό έχει πλέον πολλές χρήσιμες πληροφορίες (και θα έχει όλο και περισσότερες στο μέλλον) που δεν είναι εύκολο να μεταφερθούν σε άλλη μορφή, όπως για παράδειγμα τις ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες που τράβηξα μία φωτογραφία ή ένα βίντεο.

Νομίζω ότι έχω πλέον την ιδανική λύση. Από την μία, τα αρχεία είναι αποθηκευμένα κάπου που δεν χρειάζεται να ασχοληθώ ξανά -δεν σβήνουν, δεν αλλάζουν, είναι εκεί και θα συνεχίσουν να είναι εκεί για πολλά, πολλά χρόνια. Από την άλλη, έχω κάτι χειροπιαστό και όμορφο που όταν θα το πάρει κάποια στιγμή στα χέρια της δεν θα χρειαστεί τίποτα άλλο για να ανακτήσει το ψηφιακό υλικό -ούτε passwords, ούτε να πληρώνω κάθε χρόνο, ούτε να έχει κάποιο ειδικό πρόγραμμα.